اینجا سرزمین تلخی هاست..سرزمین حسرت ها.. اینجا رویاها زود از یاد همه میرن..اینجا فردا.. همین امروزه.. دیروزی هم نداره.. اینجا باید به خیلی چیزها تن داد... اینجا سرزمین تن دادن هاست...

وقتی ارزش ها عوض میشوند... عوضی ها با ارزش میشوند...

بشر تنها افریده ایست که... نمیخواهد ان باشد که هست...

زندگی همینه دیگه.. مثل یه قمارخونه میمونه.. میبری..میبازی.. ولی اخرش همیشه قمارخونه س که برنده نهاییه.. اما این معنیش این نیست.. به تو خوش نگذشته...

جایی که همه چیز غلطه... درست بودن هم غلطه...

از گابریل گارسیا مارکز میپرسند..اگه بخوای یه کتاب صد صفحه ای در مورد امید بنویسی..چی مینویسی؟..میگه99صفحه رو خالی میزارم..صفحه ی اخر.. سطر اخر مینویسم.. امید اخرین چیزیست که میمیرد... "یادت باشه دنیا گرده..هر وقت احساس کردی..به اخر رسیدی..شاید در نقطه شروع باشی..."

من به بهانه رسیدن به زندگی... همیشه زندگی را کشته ام...

اونور سیاهی رنگی نیست..غیر از خود سیاهی... مردم همیشه..از چیزهای ندیده میترسن... وکدوم ندیدنی باورکردنیه؟...

زندگی چیزی جز مبارزه...میان عقل و عشق نیست...

رفیق معامله فسخ شد درقبال دنیا یک تار مویت را میخواستند ندادم